Monteer de horizontale barrière opnieuw: De mogelijkheden in één oogopslag

De injectiemethode is een van de mogelijkheden om een horizontale barrière achteraf aan te brengen.

Vocht in de kelder verhoogt het risico op schimmelvorming en verslechtert de thermische isolatie. Als er een horizontale barrière in het metselwerk ontbreekt, kan deze achteraf worden aangebracht. In onze gids vergelijken we verschillende afdichtingsmethodes.

Lees ook - Bestaande kelder waterdicht maken: hoe begin je eraan
Lees ook - Grondwater in de kelder: mogelijke oplossingen + oorzaken?
Lees ook - Opstijgend vocht in kelder laten behandelen

De belangrijkste feiten over de horizontale barrière in één oogopslag

Een horizontale barrière beschermt het metselwerk tegen capillair opstijgend vocht.
De horizontale barrière ontbreekt vaak in oude gebouwen. De muren worden met de tijd vochtig. Naast een muffe geur zijn de gevolgen schimmel, sponsbesmetting, afbrokkelend gips en algen.
Als u natte muren vermoedt, moet u uw vochtgehalte controleren met een geschikt meettoestel. Als het te hoog is, zal een bouwopzichter de oorzaken achterhalen.
Een ontbrekende horizontale barrière kan achteraf worden aangebracht. Afhankelijk van het metselwerk zijn verschillende afdichtingsmethodes geschikt.
Afhankelijk van de gebruikte methode liggen de kosten voor het aanbrengen van een horizontale barrière tussen 70 en 350 euro per vierkante meter. Mechanische methoden brengen extra kosten met zich mee voor het opnieuw aanbrengen van het gips.

Wat doet een horizontale barrière?

Oude gebouwen stralen een nostalgische charme uit en bieden luchtige kamers. Helaas zijn de muren echter vaak onvoldoende geïsoleerd tegen vocht. Vooral de horizontale barrière is meestal aanwezig. De horizontale barrière is een waterdichting die voorkomt dat het bodemvocht opstijgt. De gevolgen van een ontbrekende horizontale barrière zijn het meest merkbaar in de kelder en op de begane grond: vochtige muren, schilferend pleisterwerk, schimmel- en spontaanaantasting.

Nieuwe gebouwen hebben daarentegen meestal een horizontale barrière. De DIN-norm 18195 somt de maatregelen tegen capillair opstijgend vocht in gebouwen op en schrijft afdichtingsprocedures voor. Bitumenfolie of dikke plasticfolie neemt de functie van de horizontale barrière over.

Tip: Voordat u een volgende keer een muur of kelder waterdicht maakt, moet u het vochtgehalte van uw muren controleren. Dit is eenvoudig te doen met een vochtmeter. Als het vochtgehalte 80 tot 100 procent is, is de muur vochtig. Boven de 100 procent wordt het als nat beschouwd. In beide gevallen moet u snel handelen. Als noodmaatregel op korte termijn kan een luchtontvochtiger helpen. Houd er echter rekening mee dat het slechts een tijdelijke oplossing is en dat eventuele schade niet wordt verholpen.

Waarom zijn mijn muren vochtig?

Een ontbrekende horizontale barrière is niet altijd alleen verantwoordelijk voor natte muren. Vaak ontbreekt ook een verticale barrière in oude gebouwen. Dit betekent dat het vocht ook van opzij in de muur dringt. Door lekken in de leidingen en defecte dakafvoersystemen raken de wanden na verloop van tijd ook vol met water.

Als u vochtige muren hebt ontdekt, moet u een ervaren bouwkundige raadplegen. Door het precieze probleem te identificeren, kunt u snel passende maatregelen nemen. De kosten van een gebouwenonderzoek voor natte schade liggen tussen de 700 en 900 euro. Deutsche Bauvermittlung helpt u bij de keuze van een expert.

In geval van muffe geur, afbrokkelende pleisters en schimmelvlekken moet u de vochtigheid van uw muren meten.

Het aanbrengen van een horizontale barrière: Afdichtingsmethodes in vergelijking

1. methode voor wandvervanging

Bij deze methode brengen de vakmensen vervolgens een PVC-barrièrefolie of een bitumenfolie als horizontale barrière in het metselwerk aan. Hiervoor verwijderen ze geleidelijk aan afzonderlijke delen van het metselwerk en sluiten dan de spleet weer af voordat ze het volgende deel afdichten. De maximale lengte van de afzonderlijke secties is 1 meter. De kosten bedragen ongeveer 200-250 euro per vierkante meter.

Voordelen:

Deze methode is zeer efficiënt en is vaak de enige manier om een muur achteraf af te dichten wanneer er sprake is van grote schade aan het metselwerk.
In tegenstelling tot bijvoorbeeld de injectiemethode zal een professioneel uitgevoerde klus de wand volledig ontvochtigen en tot 50 jaar meegaan.

Nadelen:

De methode is zeer tijdrovend. Nadat de barrièrefolie is aangebracht, moet het betreffende deel van de wand eerst drogen voordat de ambachtslieden verder kunnen gaan met de volgende. Hierdoor duurt het werk soms enkele weken.
De methode is een grote verstoring van de statica. Als het niet professioneel wordt uitgevoerd, kan de muur doorhangen.
Om geen afbreuk te doen aan de draagkracht van het metselwerk, mogen deze werkzaamheden alleen door ervaren specialisten worden uitgevoerd.

Bij de wandvervangingsmethode wordt een bitumineuze plaat als horizontale barrière gelegd.

2. Zaagprocedure voor muren

Net als de muurvervangingsmethode is deze methode een van de mechanische methoden om een horizontale barrière achteraf aan te brengen. Er worden echter geen delen van de muur verwijderd. Met een diamantdraadzaag of een kettingzaag zagen de vakmensen een horizontale verbinding met een breedte van ongeveer 8 millimeter en plaatjes van de afdichtingsbarrière. Dan wrikken ze de barrière vast.

Voordelen:

Net als de muurvervangingsmethode is deze methode van het achteraf aanbrengen van een horizontale barrière zeer efficiënt en duurzaam. De benodigde tijd is echter minder.

Nadelen:

Voor het aanbrengen van de folie of het paneel zijn speciale gereedschappen en expertise nodig. Als leek kun je de procedure niet zelf uitvoeren.
De kosten van 150 euro per vierkante meter zijn relatief hoog in vergelijking met andere methoden. Als de ambachtslieden tijdens het zagen per ongeluk kabels en leidingen doorsnijden, stijgen de kosten nog eens extra.

3. chroomstaalplaatmethode

Deze procedure is de eenvoudigste manier om uw muren achteraf te beschermen tegen opstijgend vocht. Een doorlopende horizontale verbinding is noodzakelijk voor de uitvoering. Met behulp van perslucht duwen de ambachtslieden gegolfde, anderhalve millimeter dikke platen chroomnikkelstaal in de verbinding, zodat ze elkaar overlappen.

Voordelen:

De op deze manier opgezette horizontale barrière is zeer stabiel.
Met 70 euro per vierkante meter zijn de kosten laag in vergelijking met de andere methoden.

Nadelen:

Het hameren in de lakens kan scheuren in het metselwerk veroorzaken.
Niet alle muren zijn geschikt voor deze procedure.

De afdichting door het verchroomde staalplaatproces is niet alleen zeer gunstig, maar ook zeer stabiel.

4. injectiemethode

Het injectieproces sluit de poriën in het metselwerk af, zodat het water niet meer kan opstijgen. Om de waterdichtheid in de muur te injecteren, zijn er met tussenpozen van 10 tot 25 centimeter gaten nodig die tot tweederde van de muurdiepte reiken. Het injectiemateriaal van alkalisilicaten wordt door vakmensen met een druk tot 13 bar in de wand geperst.

Voordelen:

Met deze methode kunt u vervolgens zonder specialistische hulp een horizontale barrière installeren, omdat er geen speciale kennis nodig is.
De kosten blijven matig met 80 euro per vierkante meter.

Nadelen:

De resulterende vochtbarrière gaat ongeveer 20 jaar mee en is daardoor aanzienlijk korter dan bij mechanische methoden.

5. boorkern methode

Bij de boorkernmethode bestaat de horizontale barrière tegen vocht uit dichte mortel. De ambachtslieden boren in twee stappen overlappende gaten met een diameter van acht tot tien centimeter in het metselwerk. Hierdoor ontstaat een doorlopende barrièrelaag.

Voordelen:

Met deze methode is voor elke wand een stabiele horizontale barrière mogelijk.

Nadelen:

De methode is zeer tijdrovend en met ongeveer 350 euro per vierkante meter ook erg duur. Het wordt daarom bijna nooit meer gebruikt.

6. elektro-osmose

Elektro-osmose maakt gebruik van de eigenschap van water dat in een elektromagnetisch veld naar de negatieve pool migreert. Een laagspanning in het metselwerk leidt het vocht in de haarvaten naar beneden. Het effect van deze methode is echter controversieel.

Voordelen:

Bij deze methode werken er geen krachten op het metselwerk. Dit is een voordeel, vooral voor gebouwen die onder monumentenzorg vallen.

Nadelen:

Het proces neemt tot twee jaar in beslag en verwijdert niet al het vocht uit de muur.
De spanning moet altijd behouden blijven, ook na ontvochtiging.
De ingemetselde elektroden kunnen corroderen door de zouten in het vochtige metselwerk.
De kosten zijn zeer hoog met ongeveer 350 euro per vierkante meter.