Acremonium

Acremonium

Schimmel lijkt op het eerste gezicht ongevaarlijk, maar langdurige blootstelling aan bepaalde soorten schimmel kan mogelijk leiden tot een aanzienlijke medische rekening. Verschillende leden van het geslacht Acremonium vallen zeker in de categorie van schimmels die kunnen leiden tot ernstige gezondheidsproblemen als er te veel tijd in hun aanwezigheid wordt doorgebracht.

Acremonium is een groep schimmels die vaak binnenshuis te vinden is en verschillende van zijn soorten zijn bekende menselijke ziekteverwekkers. Ze hebben een wereldwijde verspreiding en zijn te vinden in de bodem en op rottend plantaardig materiaal in de natuur. Ze zijn echter goed geschikt voor het binnenmilieu en behoren tot de meest voorkomende schimmelkolonisten van woningen en kantoren.

Wat is Acremonium?

Het geslacht Acremonium bestaat uit ongeveer 150 soorten. Het geslacht werd voor het eerst gerapporteerd in 1839 en stond tot 1971 bekend als Cephalosporium. Dit geslacht bestaat alleen uit aseksuele schimmels (anamorfen) en behoort dus tot de groep van de schimmels imperfecti. De meeste van hun teleomorfe vormen zijn onbekend of staan nog ter discussie. Acremonium is een polyfyletisch geslacht, wat betekent dat de leden van de groep meer dan één gemeenschappelijke voorouder hebben. Daarom is het nodig om verschillende soorten te herindelen in verschillende geslachten.

De meeste soorten zijn saprobes in de bodem, die een vitale rol spelen in de nutriëntencyclus. Andere zijn ziekteverwekkers van planten, insecten en andere schimmels. Echter, verschillende soorten staan bekend als opportunistische ziekteverwekkers van mensen en andere zoogdieren.

Gewone Acremonium-soorten

De meeste soorten Acremonium bestaan als saprofyten en zijn niet pathogeen in de natuur. Er zijn echter 9 soorten geïdentificeerd als menselijke pathogenen: A. falciforme, A. recifei, A. kiliense, A. potronii, A. roseogriseum, A. strictum, A. alabmensis, A. blochi en A. astrogriseum.

Verder komen verschillende soorten binnenshuis voor, waaronder A. strictum, A. carticola, A. kiliense en A. rutilum.

Waar kan Acremonium in huis groeien?

Zoals alle schimmels heeft Acremonium een bepaalde hoeveelheid vocht nodig om zich te ontwikkelen. De meeste soorten Acremonium groeien optimaal bij een wateractiviteit tussen 0,90 en 0,98.

Ze worden vaak aangetroffen in gebouwen die waterschade hebben opgelopen. Deze schimmels zijn aanwezig in een grote verscheidenheid aan constructiematerialen, zoals beton, hout, glasvezel, multiplex, gipskarton, gips en behang. Vanwege hun relatief hoge behoefte aan water ontwikkelt Acremonium zich vaak in airconditioningsystemen, luchtbevochtigers, koelspiralen, afvoerpannen en raamafdichtingen.

De plaatsen waar u moet letten op schimmelgroei zijn plaatsen die vaak in contact komen met water of vocht, zoals badkamers, wasruimten, kelders, zolders en ruimtes rond wastafels en afvoerkanalen.

Over het algemeen moet elke plaats waar de kans op een lek bestaat, worden gecontroleerd, dus het is een goed idee om uw dakbedekking, ramen en leidingen regelmatig te inspecteren. Ook moeten airconditioners regelmatig worden onderhouden, omdat de condensatie daarin een perfecte omgeving voor schimmelgroei biedt.

Gezondheidseffecten van Acremonium

De pathogene soorten van Acremonium hebben een lange lijst van gezondheidseffecten. Ze veroorzaken meestal infecties bij immuungecompromitteerde individuen, maar het is ook bekend dat ze invloed hebben op mensen zonder enige onderliggende immuunproblemen. Acremonium infecties kunnen worden geclassificeerd als oppervlakkig, lokaal invasief of verspreid.

Lokale infecties komen meestal voor na het doordringen van huidletsels. Acremonium-soorten veroorzaken vaak mycetoom, d.w.z. chronische onderhuidse infecties. Aangezien dit type infectie afhankelijk is van omgevingsfactoren zoals de relatieve dichtheid van schimmels in de bodem, temperatuur, regenval en vochtigheid, komt het in tropische en subtropische gebieden voor. Mycetoom wordt meestal veroorzaakt door A. kiliense en A. falciforme.

Verder kan Acremonium infecties van de nagels (onychomycose) en infecties van de ogen (keratomycose en endophtalmitis) veroorzaken. In de meeste gevallen ontstaan ooginfecties na een trauma of operatie.

Een alarmerende uitbraak van postoperatieve endofthalmitis veroorzaakt door A. kiliense werd door CDC-onderzoekers getraceerd naar het luchtbevochtigingssysteem van een gebouw in een ambulant centrum voor cataractchirurgie. Patiënten die de infectie opliepen ondergingen vroeg op de dag een operatie, kort nadat het luchtbevochtigingssysteem was aangezet.

Net als verschillende Aspergillus-soorten kan Acremonium de longen van mensen koloniseren, wat meestal resulteert in een groei die algemeen bekend staat als een pulmonale schimmelbal. Dit kan voorkomen bij mensen met een perfect functionerend immuunsysteem. Ze staan er ook om bekend dat ze een groei veroorzaken die bezoars in het maag-darmkanaal wordt genoemd.

Verspreide schimmelinfectie is een ernstige aandoening die vaak fataal kan zijn. Aangezien dit type ziekte meestal mensen treft die immuungecompromitteerd zijn of al lijden aan andere ziekten, kan de diagnose moeilijk zijn.

Veel van de symptomen kunnen elkaar overlappen en in veel gevallen wordt de schimmelinfectie pas tijdens de autopsie herkend. Verspreide infecties ontstaan wanneer de schimmel in de bloedbaan terechtkomt en zich door het hele lichaam verspreidt, waardoor vrijwel elk orgaan wordt geïnfecteerd. Het kan longontsteking, meningitis, cerebritis, perotinitis, artritis, osteomyelitis en sepsis veroorzaken.

Aandoeningen die in verband worden gebracht met een verspreide infectie zijn onder andere HIV/AIDS, neutropenie, diabetes en leukemie. Daarnaast lopen mensen die een orgaantransplantatie of beenmergtransplantatie hebben ondergaan ook risico.

Acremonium-allergie

Acremonium reproduceert zich door middel van aseksuele sporen die conidiospora worden genoemd. Als de omstandigheden goed zijn, zal een volwassen schimmelgroei in grote aantallen sporen beginnen te ontwikkelen. Bij het vrijkomen worden deze lichte sporen door de wind gedragen, waardoor ze over grote afstanden kunnen reizen. Omdat Acremonium schimmels alomtegenwoordig zijn in de natuur, worden mensen bijna constant blootgesteld aan hun sporen en ademen ze regelmatig in. In de meeste gevallen wordt dit echter door het immuunsysteem adequaat aangepakt en ontstaan er geen symptomen. Gevoelige personen kunnen echter een reactie op de sporen ervaren als ze in aanzienlijke mate worden ingeademd.

Verschillende leden van het geslacht Acremonium zijn in verband gebracht met allergieën van het type I, zoals hooikoorts en astma. Twee studies naar de luchtkwaliteit binnenshuis melden een lage prevalentie van Acremonium en concluderen dat hun bijdrage aan schimmelallergieën waarschijnlijk laag is. Als tertiaire kolonisator werkt Acremonium echter samen met verschillende andere schimmelsoorten en het is een uitdaging om de precieze bijdrage van elke soort te bepalen.

Acremonium is ook in verband gebracht met overgevoeligheidspneumonitis. Een studie rapporteert Acremonium als de boosdoener in gevallen van overgevoeligheidspneumonitis in verband met het gebruik van ultrasone luchtbevochtigers. Hoewel er bij de luchtbevochtigers verschillende soorten schimmel- en bacteriële organismen werden gekweekt, zijn alle patiënten positief getest op Acremonium-antilichamen - wat suggereert dat deze schimmel de gemene deler was.

Is Acremonium toxische schimmel?

Verschillende soorten Acremonium kunnen onder bepaalde omstandigheden mycotoxinen produceren. Deze mycotoxinen kunnen cytotoxische, nefrotoxische en tremorigene effecten hebben als ze in aanzienlijke hoeveelheden worden ingenomen. Gevallen van Acremonium mycotoxicosis zijn echter beperkt tot vee en andere dieren - er zijn geen menselijke gevallen gemeld.

Hoe kan men zich ontdoen van Acremonium?

Schimmel kan schadelijk zijn voor u en uw familie, dus het verwijderen ervan zou een topprioriteit moeten zijn. In het geval van een kleine, geïsoleerde kolonie zou je kunnen proberen het zelf te verwijderen met behulp van een oplossing van water en bleekmiddel. Besproei het gezwel met de bleekoplossing en schrob het met een zachte borstel. Echter, omdat bij elke beweging van de schimmel sporen in de lucht vrijkomen, moet u voorzorgsmaatregelen nemen als u probeert de schimmel zelf te verwijderen. Het is raadzaam om beschermende kleding, een veiligheidsbril en een ademhalingstoestel te gebruiken. Ook moet de ruimte goed worden geventileerd door een elektrische ventilator te gebruiken om de sportrijke lucht naar buiten te blazen. Eventuele airconditionings- of ventilatiesystemen moeten worden uitgeschakeld, zodat ze niet worden verontreinigd door de sporen.

In gevallen waar de aantasting aanzienlijk is, is de belangrijkste stap om eerst de onderliggende oorzaak van de schimmelgroei te vinden. Het verwijderen van de schimmel zonder dat er verborgen problemen zijn, is een verspilling van energie, omdat de schimmel na een bepaalde tijd - vaak slechts een paar weken - weer opduikt.

Een discreet probleem zoals een lekkende pijp diep in een muur, een langzaam lek in het dak of een slecht geïsoleerde kelder kan vaak de oorzaak zijn van de schimmelontwikkeling. Als de schimmel eenmaal is binnengedrongen, begint een vicieuze cirkel van schimmelgroei en het loslaten van sporen en de enige manier om dit te stoppen is om te voorkomen dat de schimmel zich ontwikkelt, namelijk door vocht.

Als u een schimmelplaag heeft die u moeilijk zelf kunt verwijderen, kunt u het beste de hulp van een professionele schimmelverwijderingsdienst inroepen. Bij Vochtbestrijding Snel bieden we uitgebreide schimmeltest- en saneringsdiensten aan. We hebben 15 jaar ervaring met het inspecteren en verwijderen van schimmels en we hebben in deze periode duizenden woningen nieuw leven ingeblazen. Bel ons vandaag nog of maak online een afspraak.